حمزه خوشبخت، قصه‌گویی برای بچه‌ها را وسیله‌ای برای آشنایی هر چه بیشتر آینده‌سازان کشور با ادبیات می‌داند و به نظرش کودکان اساتید و معلم‌های او هستند.
نسرین خدایاری : کودکان، آینده‌سازان جوامع بشری هستند،بنابراین چگونگی نگرش آنها به محیط اطرافشان بسیار اهمیت دارد،مسئولان همه کشورها از گذشته تا به امروز تلاش کرده‌اند با تمرکز بر آنچه که روی هویت کودک و نوع نگرشش به جهان اثر می‌گذارد،آینده مرز و بومشان را تضمین کنند.
قصه یکی از اثرگذارترین موارد روی جهانبینی و شخصیت کودکان است.بچه‌ها در سال‌های نخستین زندگی خود به روش‌های مختلف با قصه آشنا می‌شوند؛ در اصل آنها در وهله اول محیط اطرافشان را در آینه داستان‌ها و قصه‌ها می‌شناسند.
ما در این گزارش به سراغ یک قصه‌گوی سیار رفتیم تا از او بپرسیم با چه انگیزه‌ای قصه‌گویی برای بچه‌ها را به صورت جدی دنبال کرده است؟
حمزه خوشبخت که در سال1369در بندرعباس متولد شد و از همان کودکی علاقه‌مند بود کتاب‌هایی را که دوست دارد با صدای بلند و رسا برای همسالانش بخواند،به خبرنگار پایگاه خبری دیباچه گفت:امروزه چیزی به نام ادبیات کودک وجود دارد اما به راستی در عصر تکنولوژی و با رونق گرفتن فضای مجازی در کجای زندگی ما و جوامع بشری قرار گرفته است؟و چگونه می‌توان پیام آن را به کودکان و نوجوانان رساند؟لزوم پاسخگویی مناسب به این سؤال‌ها ایده قصه‌گویی برای بچه‌ها را در ذهن من شکل داد.من تلاش کردم با بهره‌گیری از ظرفیت‌های هنر قصه‌گویی بچه‌ها را با ادبیات کودک آشنا کنم.
-قصه‌گویی برای بچه‌ها چه تغییری در نوع نگاه شما به جهان داشت؟
هنر قصه‌گویی توجه همه افراد را به امروزِ زیستن جلب می‌کند.در کل ادبیات به ما کمک می‌کند با توجه به مفاهیمی چون صلح،آرامش و درک دیگران بهتر از گذشته زندگی کنیم.
او خیلی ساده،سر راست و در چند کلمه گفت: من با قصه‌گویی برای بچه‌ها زنده شدم و می‌شوم زیرا با این کار احساس بالندگی می‌کنم.احساس جوانه‌های تازه‌ای که در هر سفر و حضور در جلسه قصه‌گویی در من ایجاد می‌شوند،به من انگیزه‌ای برای تداوم کار می‌دهد.من در طول سفرها و به واسطه تعامل با بچه‌ها،چیزهای زیادی یاد می‌گیرم.بچه‌ها اساتید و معلم‌های من هستند.آنها به من می‌آموزند که چگونه می‌توان زندگی کیفی‌تری در این جهان داشت.ما با قصه‌گویی در زمانی کوتاه یک گفت‌وگو را شکل می‌دهیم.
-از چه زمانی قصه‌گویی برای بچه‌ها را به صورت رسمی و حرفه‌ای شروع کردید؟
من از آذر سال 98 قصه‌گویی برای بچه‌ها را به صورت حرفه‌ای و جدی از یکی از مناطق شهر جیرفت و با تلنگر دوستم آغاز کردم البته پیش از آن هم به شهرهای مختلف سفر می‌کردم و برای کودکان قصه می‌گفتم اما خجالت می‌کشیدم که برای کارم اطلاع‌رسانی کنم.
-شما تا به امروز با هدف قصه‌گویی برای بچه‌ها به کدام استان‌ها و شهرهای کشورمان سفر کرده‌اید؟
همانطور که گفتم اولین جلسه رسمی قصه‌گویی برای بچه‌ها را در شهر جیرفت کرمان برگزار کردم.سپس کارم را با حضور در شهرهای یزد،میبد،بندر عباس،تهران،بابل،شهر بابک کرمان،بوشهر،قم،مشهد،تربت جام،شیراز ،جزیره هرمز و کرج ادامه دادم.
-تا به امروز چقدر از کار شما استقبال شده است؟
مردم شهرهای مختلف تا به حال استقبال خوبی از تلاش من برای قصه‌گویی کرده‌اند.افراد متعددی با وجود شرایط دشوار ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا با لطف و بزرگواری سعی کرده‌اند حتی با جمع کردن پنج بچه در یک مکان زمینه برگزاری جلسه قصه‌گویی من برای کودکان را فراهم کنند.من امیدوارم روزی بتوانم پاسخ مناسبی به این بزرگواری‌ها بدهم.
-آیا تا به حال سازمان‌های دولتی حمایتی از شما و فعالیتتان کرده‌اند؟
بیاییم با خودمان صادق باشیم.دست جریانات و سیستم‌های دولتی به اندازهای باز نیست که بتوانند آنچنان که باید و شاید از مُرَوِجان انواع ادبیات حمایت کنند و من آنها را درک می‌کنم.من مدیران و افراد فعال در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان را درک می‌کنم و می‌دانم قوانین و مقررات حاکم بر فضای کارشان به آنها اجازه نمی‌دهد آنچنان که می‌خواهند از افرادی چون من حمایت کنند.من گله‌ای از آنها ندارم زیرا وقت،وقت کار کردن است و دوره گله‌گذاری گذشته است.فقط خواهش می‌کنم این سازمان‌ها اگرچه به دلایلی نمی‌توانند حمایت کنند مانع کار نشوند.
من با این وجود تلاش می‌کنم دست و پایم را نبندم بنابراین به هر کجایی که برای قصه‌گویی دعوتم کنند،نه نمی‌گویم.مدیرانِ نهاد کتابخانه‌های عمومی کمک زیادی به من کردند.آنها خیلی به من لطف کردند و برخی از کتابخانه‌ها را برای ساعاتی در اختیارم گذاشتند.
-چه برنامه‌ای برای آینده کارتان دارید؟
من بخشی از مسیرم را طی کردم و در راه با افراد خوب و بچه‌های زیادی آشنا شدم.من از این افراد چیزهای زیادی آموختم و از آنها بسیار متشکرم.
من در آینده می‌خواهم برای بچه‌هایی که نیازهای خاص دارند،قصه بگویم البته تجربه این کار را دارم.
برنامه دیگر من برای آینده این است که تسلطم به زبان‌های دیگر را کمی تقویت کنم تا بتوانم به زبان‌های عربی،انگلیسی و فرانسه برای بچه‌ها قصه بگویم.
در آخر می‌خواهم بگویم بیایید جهانمان را با صلح،عشق و احترام متقابل زیبا کنیم.بیایید تا جایی که در حد توانمان است از جنگ‌ها کم کنیم.تا زمانی که نویسنده‌ها و مترجمان خوبی چون توران میرهادی در سرزمینمان فعالیت می‌کنند،ما می‌توانیم با اهمیت دادن به آنها،حرفهایشان و نوشته‌هایشان به بچه‌ها ،درک ،فهم و همه هستی آنها احترام بگذاریم و ببینیم که با این کار چه جهان زیباتری خواهیم داشت.
عالی و بینظیر و تاثیرگذار 
